Leven is het meervoud van lef. (Loesje)
Ik geloof dat we in essentie alleen zijn, niemand voelt wat je voelt, niemand weet wat je allemaal denkt of stiekem van overtuigd bent. Vanuit deze alleen-heid zoeken we allemaal verbinding, ieder van ons, elke mens, ieder op zijn manier. Dit heeft me altijd geïntrigeerd: hoe we als mens alleen en ook samen zijn. Vanuit de wens te begrijpen, heb ik altijd al een open houding en veel interesse gehad in de ander… Dit uitte zich in mijn leven door o.a. vrijwilligerswerk in jeugdbeweging, gehandicaptenvereniging, dovenorganisaties in binnen-en buitenland (Bolivia en Peru), vele opleidingen in het zorglandschap, …
Er kwamen zo vele mooie en integere dingen op mijn pad, maar ook minder mooie zoals een echtscheiding en burn-out. Mijn mensbeeld is ondanks alle ervaringen en gedeelde verhalen (of juist daardoor) gegrond in respect voor elke mens. Het leven leerde me dat juist in het zwarte de lichtpunten zich tonen.
Samen met mijn huidige partner ben ik gelukkig getrouwd en ben ik ouder en pleegouder. Hierdoor kennen we moeilijk gedrag, hechtingsmoeilijkheden en impact van diagnoses met al de daarbij horende gevoelens van binnenuit. Maar met het vertrekpunt dat we samen de wereld beter maken, is er ook veel ruimte voor warmte, ontroering en verbinding.
Als je me leert kennen als therapeut, wil ik benadrukken dat onderzoek het belang aantoont van de therapeutische relatie, de ‘klik’ met je therapeut. In mijn therapeutische relatie zal ik je steeds benaderen vanuit een niet oordelende houding, oprecht en met zorgzame confrontatie. Of het al dan niet klikt, is ook aan jou om uit te maken, maar voel je welkom.
Degelijke opleidingen zijn zeer belangrijk aangezien de titel nog steeds niet beschermd is. Voor mij houdt dit naast vooropleidingen ook conintue bijscholing en degelijke super/intervisie in.